Gibraltar

Onze planning gaat meestal niet volgens plan: dus nog steeds geen Marokko.

Annie en Djien hadden voorgesteld om nog een stukje mee te reizen naar het zuiden. Prachtige camperplaats gevonden op de parkeerplaats van het strand in Zahara en schitterend weer. Ook voor de jongens van Djien en Annie, Bobby en Billy (lees hondjes) was dit een prima plek. Dus barbecue van zolder en genieten maar. Hier kwam Djien op het idee om mijn haren te knippen, want dat was echt nodig. Doordat er nogal wat wandelaars langs kwamen, was er voldoende hilariteit. Hij heeft toch wel de nodige Euro’s laten liggen…

Rene is gelukkig zo slim geweest om te checken of je in Marokko gas kunt tanken: dus niet. In Spanje was het al een probleem, maar via internet toch een tankstation gevonden in de buurt van Tarifa. Het was wel een beetje veel omrijden. Gas hebben we nodig voor de ijskast (als we geen stroom hebben) en uiteraard om te koken. Dus nog een slimme zet: een elektrisch kookplaatje gekocht in onze favoriete winkel, de Chinese markt. Een soort Action, maar dan gerund door Chinezen en deze winkels vind je in heel Spanje.

Nog een dag opgetrokken met Annie en Djien en beland in La Linea, directe buur van Gibraltar. Plek gevonden op een camperplaats bij het voetbalstadion met een restaurantje. Hier hebben we lekker gegeten: ik heb me aan een stoofpotje gehouden, maar de andere drie hebben stier gegeten.

De dag erna hebben we afscheid genomen van Annie en Djien.

Wij wilden graag Gibraltar bezoeken en hebben daar geen spijt van. Een ervaring apart: je waande je in Londen inclusief, bobby’s, dubbeldekkers en rode telefooncellen. En prettig een taal om je heen te horen, waar je wel een touw aan vast kon vastknopen.
Gibraltar, een dikke bult in het water: 6 km lang, ruim 400 meter hoog, 1 kilometer breed en er wonen 30.000 mensen. Een Engelse kolonie sinds 1704.
In eerste instantie hebben we geprobeerd om er met de camper te komen, maar dat was geen goed idee i.v.m. een hele lange file voor de grens en achteraf ook parkeerproblemen. Dus terug en de fiets genomen. Er was een daadwerkelijke grenscontrole (bijna nergens meer in Europa) en zonder paspoort kwam je er niet in. Het Verenigd Koninkrijk heeft het Schengen-verdrag niet mede ondertekend, zodoende.
Na de grens een ware landingsbaan voor vliegtuigen; komt er een vliegtuig aan: slagboom dicht.

We wilden naar de kabelbaan om apies te kijken. Eigenlijk zag ik dit bij voorbaat al niet zo zitten vanwege mijn hoogtevrees. Komen we een aardige gids tegen in het bezit van een auto en ons voorstelde, om voor een paar Euro meer dan de kabelbaan, dit met de auto te doen. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Op die bult waren namelijk meer highlights en om dat te lopen: we zijn lui en die bult hoog.

De staartloze aapjes waren geweldig en je kwam ze overal tegen. Laat ze met rust en er is niets aan de hand. Ze leven hier in het wild, maar er is momenteel een overschot. Ze proberen de apen naar andere delen van de wereld te brengen op kosten van Gibraltar.

Buiten de geweldige vergezichten was er ook nog de prachtige St. Michaels druipsteengrot.

Als je de afmetingen bekijkt van dat stuk rots is het toch verbazingwekkend dat er 50 kilometer tunnels in die rots zijn gehouwen. De oudste uit begin 1700 en de laatste tijdens de Koude Oorlog. Deze hebben we uiteraard ook bezichtigd.

Nog een weetje van onze gids: hier universiteiten en gespecialiseerde ziekenhuizen bouwen is veel te duur. Dus als inwoner (en belastingbetaler) mag je in Engeland op kosten van de regering studeren of naar een land naar keuze voor een medische behandeling.

Wij vonden Gibraltar een maffe ervaring

Maar nu gaan we echt naar Marokko