BERLIJN

We zijn nu ruim twee weken onderweg en al op zoveel prachtige plekken geweest.
Aangezien we laat waren vertrokken, zijn we niet verder gekomen dan Düsseldorf. Dus Angelique (nichtje van René) bellen en onze eerste avond was zeer aangenaam!
Prachtige stadjes bezocht: Hameln , ja, die van de Rattenvanger en Goslar, nooit van gehoord , maar een sprookjesachtig stadje met zijn 1800 vakwerkhuisjes. Er was een volksfeest bezig: de hele stad en omliggende dorpen waren uitgelopen om deel te nemen aan een soort optocht. Het stelde niets voor, maar was wel gezellig. Daarna naar de kermis. Deze was zo enorm groot, het leek wel een pretpark, inclusief achtbanen.
Berlijn en Potsdam waren fascinerend. We hebben in Potsdam op een camperplaats gestaan en van daaruit naar Berlijn met het openbaar vervoer.
Aangezien onze camper een beetje oud is, mochten we Berlijn niet in met ons huisje. Rene rijdt op die stinkfiets en deze mocht de trein niet in. Dus dat werd trampelen, terwijl Berlijn zeer fietsvriendelijk is. Voordat je een beetje in de gaten hebt hoe ook alweer de metro, tram en de bussen werken ben je een dag verder met de nodige stress en loop je als een kip zonder kop rond. Maar het openbaar vervoer is perfect geregeld: voor 7 Euro per dag kom je overal.
Uiteraard hebben we de highlights gedaan: Brandenburgertor , Rijksdag, Charlie’s checkpoint, Unter dem Linde en Charlottebrug. En veel gelopen, heel veel gelopen….
Potsdam is een prachtige stad met het grote park Sanssousi , waar zoveel paleizen en paviljoenen in staan.
Wat wel jammer was: beide steden zijn momenteel een grote bouwput, wat natuurlijk wel iets over de Duitse economie zegt.


DE OOSTZEEKUST EN LEBA

We zouden nooit naar de kust zijn gereden als we Eliza en Michael en hun twee dochtertjes niet hadden leren kennen. Elisa is Poolse en Michael is Amerikaan en ze wonen in Warschau. We hebben vorig jaar een heel gezellige week met hun gehad op een camping in Zuid-Polen. De vader van Eliza is met de twee kinderen een maand neergestreken in Leba. Dus hadden we hier afgesproken, toen ze de kinderen kwamen bezoeken en inmiddels een paar leuke dagen gehad.
We staan op een camperplaats aan de jachthaven en zijn er dus ook Polen die niet bij ons hoeven te komen werken, gezien de bootjes die hier liggen. Het is hier redelijk rustig in vergelijk met de meute in het centrum, behalve een lijpe piratenboot, die ieder uur uitvaart met veel spektakel.
We zijn in verschillende kustplaatsjes geweest. Maar het is zo’n toeristisch circus. Vooral Mielo was verschrikkelijk: kilometers lange straten met eettentjes, gokspelen, standjes en drommen mensen. Beslist niet ons ding. Daar zijn we dus ook snel vertrokken. Het vissersplaatje Leba is geciviliseerder, maar ook behoorlijk toeristisch. Het dorp telt 4000 inwoners en ze moeten bijna wel allemaal in het toerisme werken om in de twee zomermaanden 400.000 gasten te kunnen ontvangen.
Zon, zee en strand is bij ons niet favoriet (zon uiteraard wel), maar vandaag hebben we het twee hele uren op het strand volgehouden. Prachtige, schone stranden maar hutje mutje (jakkes). Terwijl de rest van Europa bijna bezweek onder de hitte, was het hier niet bepaald stabiel. De wind van zee was gewoonweg koud en beslist geen zwoele avonden , dat natuurlijk ook zijn voordelen heeft. Maar nu landwind en is het heerlijk.
Er wordt hard aan het wegennet gewerkt, maar hier en daar is het toch nog hopeloos. Vooral het verschil wegdek en berm van de binnenwegen is nogal griezelig. De wegen zijn vaak te smal en behoorlijk beschadigd.
In het nationale park bij Leba beloofden ze fietspaden, maar dat waren gebarsten en verschoven betonblokken, zodat zekere delen van je lijf na een fietstochtje nogal beurs waren.
In dit park ligt een bizar landschap: ‘de wandelende duinen’ ofwel ‘de Poolse Sahara’. Deze duinen verplaatsen zich een aantal meter per jaar en werden door Rommel gebruikt om te oefenen voor zijn Afrika-offensief.
Rene heeft ook zo zijn uitjes. In Mielo is hij op een niet te beschrijven 6 persoonsmotor meegereden en net heb ik hem uitgezwaaid voor een zeiltochtje op zee. Hij is inmiddels terug, zwaar enthousiast en kletsnat.
Op naar Gdansk


GDANSK EN MALBORK

Het oude centrum van Gdansk is te overzien. De stad lag na de oorlog voor 90 procent in puin, maar is volledig gereconstrueerd en het is een plaatje. De geveltjes doen aan Amsterdam denken, maar hebben hier allerlei pastelkleurtjes. Vooral de Lange Markt met al zijn historische gebouwen is prachtig.
De vier weken durende jaarmarkt was net gestart, dus extra drukte in de stad. De grootste drum van de wereld (!?) stond op de markt opgesteld. Het was een feest om naar al die mensen te kijken, groot en klein, die heel fanatiek met z’n allen, ieder gewapend met twee stokken, op de drum sloegen onder begeleiding van een ervaringsdeskundige. Inclusief Rene…
Indrukwekkend en beklemmend was de tentoonstelling: ’Roads to Freedom’ over de vrijheidsstrijd tegen de communistische dictatuur van 1956 tot 1980.
Het reisje met een zeer oude bus over de scheepswerf van Gdansk, waar het uiteindelijk voor Polen allemaal begonnen is met Lech Walesa, was ook erg interessant. Na de val van het communisme is de werf in verval geraakt en verloren 17.000 mensen hun baan. Een deel van de werf wordt als monument bewaard.
Na Gdansk was Malbork aan de beurt. Volgens de reisgids staat hier het grootste middeleeuwse burchtcomplex van Europa. Het was inderdaad imposant.

Enkele algemene opmerkingen:
De dames drinken nog altijd (halve liter) bier met een rietje
Kinderen en jeugd die groepsgewijs op vakantie zijn, lopen gedisciplineerd twee aan twee in een rij (schreeuwen en rennen niet) Verbazend wekkend!
Polen is een schoon land: weinig tot geen zwerfafval, ook in de steden niet. Stranden blijven nagenoeg schoon achter, in tegenstelling tot ons land, waar momenteel grote strandopruimingen zijn.
Een Poolse begraafplaats is een bloemenzee.
Vele buitenlandse winkelketens en supermarkten zijn hier te vinden, althans in de grotere steden. De dorpjes hebben kleine ‘skleps’.
Polen is een land van uitersten, wat betreft de woningbouw. Er zijn veel mooie opgeknapte huizen te vinden of ze zijn in aanbouw. Dan komt er een heleboel niets en dan zijn er de woningen die rijp voor de sloop zijn. Uiteraard staan er ook nog de communistische blokkendozen, maar deze flats hebben een gezellig kleurtje gekregen en zijn niet meer de grijze massa van weleer.
Mazurie is nu aan de beurt



MAZURIE, HET LAND VAN MEREN EN BOSSEN

Beland in Mikolajki, een toeristisch vissersdorp met een haven voor zeil- en rondvaartboten. We hebben het water verkend met een rondvaartboot en een kajak. Vooral de kajaktocht was super. De stilte, de talrijke paarse fladderende libelachtige wezentjes, eendjes, zwanen en allerlei andere soorten beestjes. En Rene die zich het licht uit de ogen peddelde. We hadden ingeschreven voor een vier uur durende tocht, maar hielden het met lamme armen na twee uur wel voor gezien.
Daarna nog een stukje naar het oosten en was Elk aan de beurt. Een vriendelijk stadje met mooie parken, sportaccommodaties, strandjes en een boulevard met prima fietspaden langs het meer. Hier hebben we de omgeving verkend met een honderd jaar oude trein op een smalspoor. Ze brachten ons naar een godverlaten dorp, maar hier stond wel de streekschool voor 40 leerlingen. Wat we als worstje dachten te eten, bleek aardappel te zijn. De worstjes moest je zelf bakken: vlees aan de stok en in het kampvuur. Smakelijk!
De jetski-races op het meer waren spectaculair.
De campings zijn over het algemeen oké, vaak wel verouderd maar altijd schoon. Een omheind grasveld met twee containers als toilet en douche en een bewaakte parkeerplaats bij een prachtig slothotel wordt ook camping genoemd. De bewaking sleepte zelfs een stroomkast naar buiten, zodat we de stekker konden insteken.
Dat Polen zeer godsdienstig is weten we van vorig jaar na ons bezoek aan de bedevaartplaats Czestochowa . Bij ons worden de kerken afgebroken, hier worden nieuwe kerken gebouwd. Er zijn elke zondag 6 a 7 diensten en de mensen staan tot buiten om de mis bij te kunnen wonen. Elk dorp heeft wel een kruis versierd met linten en/of bloemen.
Houtsnijwerk is belangrijk. Elke stad heeft mooie stukken staan of gedrochten. We zijn in een recreatiepark(je) geweest met wel heel bijzondere en bizarre werken.
Het fietsen op de elektrische fiets bevalt uitstekend. Rene heeft minder geluk: zijn (stink)fiets doet het meestal niet, dus moet hij trappen. Er zijn vaak prima aangelegde fietspaden, zo niet dan fiets je op het trottoir.
Warschau, here we come


WARSCHAU

Na onze aankomst in Warschau hebben we meteen contact opgenomen met Eliza en een afspraak gemaakt voor de volgende dag.
We waren op tijd vertrokken van de camping en wilde de tijd doden met winkelen. En wie komen we tegen: Eliza en de kinderen. Hoezo toeval? Met de afspraak nog even naar Lidl en dan komen we naar jullie. Maar dat verliep toch anders. De koppeling van de camper begon nogal raar te doen en we hebben Lidl nog net kunnen bereiken. Met hulp van Eliza een afspraak gemaakt voor de reparatie. De volgende dag was een feestdag, dus moesten we wachten tot vrijdag. De hele dag in de garage gehangen, maar de auto is perfect en goedkoop gemaakt. Rene helemaal blij.
Jammer genoeg hadden Eliza en Michael een lang weekend Berlijn geboekt. Dit heeft ooit in een mail gestaan, maar niet meer aan gedacht. Niet getreurd: Kristov, de vader van Eliza, heeft de honneurs waargenomen. En wat ben je bevoorrecht als je op sleeptouw wordt genomen door iemand die geboren en getogen is in deze wereldstad. Ook stelde hij zijn oprit beschikbaar als camperplaats. We hebben veel gepraat, uitgewisseld en geleerd. Begonnen in een garage met een kleine drukpers in de laatste jaren van het communisme en nu uitgegroeid tot een bedrijf met 200 werknemers.
Warschau is een indrukwekkende stad: oud/nieuw, (heel) hoog/laag, mooi/lelijk, het gaat allemaal samen. Warschau werd in de Tweede Wereldoorlog nagenoeg totaal verwoest, maar de oude stad is weer volledig origineel opgebouwd aan de hand van schilderijen en foto’s. Dit geldt ook voor de kerken en paleizen. In de moderne zakendistricten staan torenhoge glazen kantoorpanden, hotels en bankgebouwen.
Het science-centre Copernicus is heel bijzonder interactief museum. We hebben 1 uur en veertig minuten moeten wachten voordat we naar binnen konden, maar dat was het achteraf wel waard.
Zoals eerder genoemd: er wordt gebouwd, gebouwd en nog eens gebouwd. Wat jammer is, ze vergeten (of willen er geen geld aan uitgeven)de krotten en de half ingestorte panden op te ruimen.
Volgende halte: Poznam


POZNAN
De Polen zijn op zijn zachts gezegd niet het spontaanste en vriendelijkste volk. Toen we bij een kleine camping arriveerde en er een lachende blonde vrouw verscheen was dan ook het commentaar: hé, een lachende Poolse. Maar ik had het “hallo” en de Nederlandse vlag gemist. Vijf leuke dagen gehad op de camping “Male Miasto” van het Friese echtpaar Janneke en Rob, inclusief barbecue, kampvuur, gezelligheid, fietsen, friet zuurvlees, kortom een paar ontspannen dagen.
Poznan hebben we op de fiets kunnen bekijken, omdat de camping op fietsafstand van het oude centrum ligt. De camping ligt aan het Maltameer, een stuwmeer ingericht voor internationale kano- en roeiwedstrijden met de nodige tribunes. Ook ligt hier het grootste overdekte zwembad (Olympisch niveau) en subtropisch bad van Polen. Hier hebben we dan ook een paar uurtjes van genoten. Rond het meer kan men allerlei sporten beoefenen en prima fietspaden rondom het water.
Ook ligt er een enorm winkelcentrum. De laatste twee maanden hebben we meer winkels van binnen gezien, die zien we thuis nog niet in een jaar bezoeken.
We dachten dat we alle mooie steden van Polen inmiddels hadden gezien, maar de oude stad van Poznan is ook weer een plaatje met het prachtige opgeknapte raadhuis en de gerestaureerde gevels.

Recente Reisverslagen: