FRANKRIJK

Uiteindelijk is het toch twee maart geworden, voordat we konden vertrekken. Op het laatste moment moesten er nog allerlei dingen geregeld worden (door Rene).

Een overnachting in Luxemburg en toen als een speer naar Frankrijk. Als eerste hebben we Reims bezocht, uiteraard de Kathedraal. De zoveelste kerk die we de laatste jaren bezoeken, maar de kathedraal van Reims moet je een keer in leven hebben gezien. Daarna naar Orleans en ja hoor, weer een kathedraal. Volgens Rene wordt de kerk steenrijk aan mij, want ik steek in elke kerk een kaarsje op. Uiteraard ook het standbeeld van Jeanne d´Arc en haar woonhuis bewonderd. Rene viel het tegen, hij dacht dat Jeanne knapper was.

Verder langs de Loire, maar de weergoden deden niet meer mee: regen, regen, regen in bakken naar beneden. De Loire vond het ook niet zo leuk, want hij was behoorlijk buiten zijn oevers getreden. In Ambois wel nog een schitterend kasteel bezocht, maar daarna hebben we toch maar besloten om zo snel mogelijk naar het zuiden te vertrekken. Na ja snel, veel sneller dan 50-60 km per uur trekt Jack het niet, dus het duurt nog even voordat we Griekenland bereiken...

Twee dagen flink doorgereden (voor ons doen) Wat een prachtig land is het toch met zijn stokoude dorpjes, mooie steden en natuurschoon.

Het volgende doel was Arles, Provence. Een mooi stadje met veel Romeinse overblijfselen, waaronder een intact amphi-theater. Volgens het boekje zou er een camperplaats zijn met alle voorzieningen, maar helaas dit was al ingepalmd door zigeuners. Daar ga je uiteraard niet naast staan.
's Nachts werden we letterlijk wakker geschut: heldere hemel en volle maan, maar een enorme wind. 's Ochtends hetzelfde verhaal: staalblauwe lucht en heerlijk zonnetje en een ijskoude wind. Ons vermoeden werd al snel bevestigd: de mistral. Deze kan minimaal 3 dagen duren, zo niet 6, 9 en in het ergste geval 21 dagen. Dit is natuurlijk niet fijn rijden, dus we blijven nog een dag hier. We zijn toch de stad in gelopen: of je werd vooruit geduwd of je kwam niet vooruit.

De mistral is maar twee dagen tekeer gegaan en nu lijkt het wel op we het voorjaar hebben overgeslagen: het is zomer: 22/23 graden. Heerlijk!

Vanuit Arles naar de Camargue, de Rhône-delta. Een prachtig natuurgebied met zijn moerassen en weiden. Het staat bekend om zijn witte paarden, zwarte stieren en flamingo's. Alle drie hebben we ze op film. We zijn naar het stadje St. Marie de la Mer gereden, een soort Valkenburg aan de zee. Hier de eerste blik op de Middellandse Zee, het eerste terrasje en de eerste muggenbult. Hier hebben we ook voor het eerst gefietst: we leken wel een kermisattractie. Mensen keken ons met open mond na....De Spartamet's stonden tussen een hoop motoren geparkeerd, maar kregen net zo veel aandacht.

Hierna zijn we naar Martique gereden en hebben twee dagen op een camping gestaan, direct aan de Middellandse Zee. We hadden nooit verwacht dat we nu al het dak op moesten om stoelen en zomerkleding uit het koffer te halen!

Vandaag 15 maart hebben we de kaarten en boeken van Frankrijk ingewisseld voor Italië


ITALIË

We zijn 4 dagen bij Anke en Enzo gebleven en zoals altijd enorm gastvrij ontvangen. Anke is een van mijn eerste balletleerlingen en we kennen elkaar nu zo'n 33 jaar. Ze zitten in een heftige verbouwing, dus Rene heeft Enzo deze dagen geholpen met klussen. (gastarbeider)
Rene met opa inkopen voor de verbouwing met motorcarro, zo'n driewieler-auto. Hij heeft genoten...

Het weer is (nog) prima; we hebben buiten ontbeten, maar er komt hier ook een kou-front aan. Dus zo snel mogelijk naar het zuiden.

Na een gezellig uit-etentje hebben we afscheid genomen van Anke, Enzo en Dillon. Dillon vindt mij erg aardig, vanwege de lap-top. Het eerste wat hij vraagt is: computer?

De eerste overnachting was in Lavanga, direct aan de Middellandse Zee. Weer een vreemd weersverschijnsel: woeste zee, maar windstil. De lokale bevolking was massaal aanwezig. We weten niet wat het was, maar we gokken op springtij.

Aangezien we langs Pisa kwamen, wilden we inderdaad weten of de toren scheef stond en inderdaad hij stond hartstikke scheef. De Doma was indrukwekkend en ja hoor, weer een kaarsje. Volgende doel: richting Zuid-Italie, Napels

Dit is een verhaal apart. Slechte wegen, veel zwerfvuil en malloten in het verkeer. Mensen met lange gezichten, ze kijken nogal duister de wereld in en lijken onvriendelijk, maar als je ze aanspreekt zijn ze enorm vriendelijk en behulpzaam.
We hebben een camping gevonden in Pozzuoli, zo'n tien kilometers van Napels. Dit was trouwens een probleem deze weken: een camping vinden die open is.
Napels: wat een stad. We zijn pas een dag geweest om de sfeer te proeven. Die dag hadden we alleen al nodig om het openbaar vervoer te bestuderen. We hebben al veel steden bezocht, maar wat het verkeer betreft spant Napels de kroon. Zo'n chaos, zoveel lawaai en veel gedeukte auto's, hoezo? En waslijnen..........

Het weer is hier ook niet al te best en we hebben momenteel veel regen. We hebben de Romeinse opgravingen van Cuma bezocht en de slapende vulkaan Solfatara. Zeer rokend en vooral stinkend (naar rotte eieren=zwavel). Ik heb het helaas niet gehaald naar de dampen, want mijn maag was niet zo sterk. Rene heeft foto's gemaakt, maar dat duurt nog even voordat we ze op het web kunnen zetten.
Het globetrotterleven bevalt ons nog steeds

Tweede dag naar Napels, maar nu met de camper. Zonder navigatie-systeem zou dit een onhaalbare kaart zijn.
Met de fiets hier onderweg: zelfmoord. Met de bus: heel goed vasthouden. Met de taxi: een dodenrit. Te voet: levensgevaarlijk. Met de camper: Rene net zo brutaal als de Italianen, even hard scheldend en terug toeterend, anders overleef je het verkeer hier niet.

Napels is een imposante stad. Je hebt uiteraard veel meer tijd nodig om de stad echt te leren kennen. We hebben drie bus-tours gemaakt en een algemeen beeld van de stad gekregen. We hebben een mooi klooster bezocht midden in het centrum. (ben de naam even kwijt) De anekdote is: er staan hier heel mooie, versierde bankjes, maar daar mag je niet op zitten. Dit is dus het rustigste plekje van Napels en inderdaad het klopte: geen hectiek en heerlijk stil.

De chaos achterlatend, op naar Pompeii. Een camping gevonden pal naast het oude Pompeii! Dit is echt een aanrader! We hebben al een zooitje opgravingen gezien in het verleden, maar dit is een echte stad. Weliswaar zonder daken, maar echt maf! We hebben ons wel de voeten plat gelopen.

Het huidige stadje Pompeii zijn we ook ingelopen. En ja hoor weer een mooie (jongere) kerk, maar kreeg geen kans om mijn kaarsje op te steken, want het zat bomvol met militairen van elke soort. Nog steeds een vraagteken. Rene meende initiatie cadetten.

In dit jaargetijde kun je duidelijk zien wie toerist is en wie Italiaan: de toerist loopt in korte(re) broeken en de Italiaan loopt in zijn winterjas...maar wij hebben het nu koud: het is nu acht uur en we moeten nog terug naar de camping..ong 3 km brrrr.

De volgende dag stond ik om 8.30 op de stoep van Pompeii. Rene had het wel gezien, waren zijn woorden. Te gek: Pompeii een half uurtje voor je alleen zonder gillende scholieren en verdwaasd kijkende Japanners. De hele ochtend daar rondgezworven en nog niet alles gezien.

Van de Middellandse zee naar de Adriatische kust. In Brindizi konden vrijwel meteen de boot oprijden en dit was niet gepland. Zeven uur vertrek en drie uur 's nachts aankomst. We mochten in de camper blijven en ik ben gaan slapen. Volgens Rene was de zee tamelijk ruw, hij is vaak in- en uit gestapt, maar ik was de volgende dag in Griekenland en heb totaal niets meegekregen.



GRIEKENLAND

De sfeer was meteen anders. We hebben aan een drukke straat overnacht, maar zijn niet wakker geworden van het getoeter. Het verkeer is minder chaotisch en de mensen zijn vriendelijker.

Het nieuwe doel was Ioannina, een plaats 80 km landinwaarts in het Pindos-gebergte. Twee dagen zijn we hier gebleven, prachtige slaapplaats aan het Pamvotis-meer. Vanuit Ioannina hebben we het gebied Zagoria bezocht met zijn herdersdorpen en de Vikos-kloof. Volgens de reisgids liggen hier enkele van de meest spectaculairste landschappen van Europa en het klopte! Adembenemend!

Internet is ook een verhaal apart. Voordat je een internet-café hebt gevonden, ben je al een tijdje verder. Ik zit nu tussen gamende,schreeuwende Griekse jongens. Goed voor de concentratie.....Gister was de dorpsjeugd compleet uitgelopen in het internet -café en na een uur wachten was ik nog steeds niet aan de beurt.

Na enkele bergpassen en sneeuw (!) in het Pindos-gebergte getrotseerd te hebben (100 km=4 uur rijden, de autosnelweg is nog niet klaar) arriveerden we in Kalambaka met zijn meteora, heilige zandsteenrotsen met daarop een zestal kloosters. De tocht door de Pindos was onbeschrijfelijk mooi. Na iedere bocht kwamen we in een nieuwe ansichtkaart terecht en er waren veel bochten......

Doordat de regen in bakken neerkwam en mijn altijd latent aanwezige hoogtevrees hebben we maar een klooster bezocht. Flinke klim, maar de moeite waard.

Hierna zijn we doorgereden naar het schiereiland Pilio. Mooie tocht: ruig berglandschap met veel variatie in de vegetatie en veel olijfboomgaarden. We zijn naar het uiterste punt gereden, een klein idyllisch vissersdorp.

Wat ons opvalt is dat de wegen best oké zijn. Als je het vergelijkt met delen van Italië zijn de wegen zelfs goed. In Zuid-Italië heeft Rene al kunnen oefenen voor Roemenië en Bulgarije.

Ook hebben we nu definitief de winterjassen naar zolder kunnen verplaatsen en de zomerkleding naar beneden gehaald, m.a.w. het is sinds twee dagen heerlijk weer. We krijgen eindelijk wat we verdiend hebben......

Het volgende doel was Pasen meemaken in Delphi. Op Goede Vrijdag hebben we (gedeeltelijk) een viering meegemaakt in de kerk en daarna was er een processie. Heeft wel indruk gemaakt! Inmiddels is het Paaszondag (we hebben buiten kunnen ontbijten) en is iedereen hard in de weer om de schapen en lammeren bruin te krijgen aan het spit, midden op straat.

Paasmaandag hebben we de opgravingen van Delphi bezocht. Je kon over de koppen lopen: er was nl geen entree, waarschijnlijk wegens Pasen. Het fijne om in deze tijd te reizen is dat er nog niet zo veel toeristen op de been zijn. Behalve nu in de paasvakantie.

Op naar Athene! In Athene zelf ligt een camping en daar waren we naar op zoek. Op het parkeerterrein van Rene's favoriete winkel Lidl, treffen we een koppel afkomstig uit Venlo. Dat is natuurlijk lachen! Zij zochten namelijk dezelfde camping. We hebben een feestje gebouwd! Samen met de wijn, bier en ouzo hebben het hele Limburgse repertoire doorgenomen, want Jan speelt accordeon en Francine heeft een goede stem. De dag daarna waren we zo duf, dat we dagje camping ervan gemaakt hebben........en dat in Athene.

Deze camping ligt langs een doorgaande weg in Athene. De Grieken zijn dan wel niet zo hysterisch in het verkeer dan de Italianen, maar het is een complete race-baan: 160 km per uur is beslist geen uitzondering en dat dag en nacht.

Inmiddels hebben we de Akropolis bezocht en dat was zeer indrukwekkend! We zijn samen met Jan en Francine geweest en dat was gezellig.

Wat wel erg jammer is: half oudheidkundig Griekenland staat in de steigers. Wat is er nu leuk aan als het Parthanon voor een groot deel bedekt is met allerlei metaal. Nog een tegenvaller: elke bezienswaardigheid bezoeken is afzien, klimmen klimmen en nog eens klimmen.

Nog een ceremonie: Rene op de fiets naar Lidl door Athene! Ik heb hem vriendelijk gevraagd of hij misschien levensmoe was (over een vierbaans snelweg op de Spartamet), maar Lidl had volgens hem de lekkerste zaziki.

In de oude wijk Plaka in Athene hebben we een leuk restaurantje gevonden (dankzij de reisgids). De ober komt met een enorm dienblad met Griekse hapjes: je mag er dan tien uitkiezen, fles water en een liter wijn en dat kost dan 12 euro p.p.

Nog een leuke anekdote: vorige week hadden we een slaapplaats gevonden in een of ander dorp. De volgende morgen werden we letterlijk het bed uitgeschut. Er stond een nogal beschonken heer voor het raam, die met duidelijke gebaren aangaf dat hij een dame van lichte zeden nodig had. Het schijnt dat deze dames hun werk in busjes uitvoeren. Hij was nogal volhardend, zodat we maar snel vertrokken zijn. Nu lachen, maar op dat moment niet zo leuk.

Bij het monument van de Onbekende Soldaat in Athene staan de presendentiele wachten. Op zondag is de wisseling van de wacht in vol ornaat. Erg leuk om te zien, al die heren in rokjes. Zij hebben een heel speciale manier van voortbewegen, maar dit is niet op papier uit te leggen. Kan het wel eventueel voordoen.

Inmiddels zijn we in de Peloponnesos gearriveerd. Prachtig ruig landschap, veel olijfgaarden, sinaasappelbomen in bloei (en dragen ook vruchten) veld- en wilde bloemen.

Gestrand in het stadje Nafplio. Mooi dorp met twee enorme vestingen. We hebben daar heerlijk aan de haven gestaan. Er zijn mensen die de vesting via de trap bezoeken (900 zoveel treden), maar zo dom zijn wij uiteraard niet. Het was wel behoorlijk toeristisch, alhoewel er nu nog niet zoveel toeristen op de been zijn, behalve oudere mensen in campers. En daar horen wij dus ook bij. (Qua camper.......)

We hebben als twee boeven door het stadje gereden, laptop aan en ja hoor, het lukte: illegaal internetten. Met lopende motor wel te verstaan, anders hadden we geen stroom meer. Buiten de lopende motor en je schuldig voelen, was het wel relaxed. Nu zit ik weer tussen schreeuwende Griekse gamende jongens.

Volgende dorp: Artos. Heerlijk een paar dagen ontspannen op een camping en geen (volgens Jan) ouwe broaj bekijken.

Als er een aankoop is waar we geen spijt van hebben dan zijn dat onze 'brommers' . Heerlijk 'gefietst' in de omgeving van de camping. We vallen wel een slag op: mensen staan echt met ogen als 'kumpkes' ons na te kijken. Maar met onze brommertjes trotseer je wel elke berg, zonder echt moe te worden.

Er zijn twee dingen die ons in het bijzonder opvallen: de Grieken zijn een enorm vriendelijk en behulpzaam en aan de andere kant zijn het smeerkezen. Er is zoveel zwerfafval. De steden lijken schoon, maar daar rennen ook de nodige straatvegers rond. Van afvalscheiding (behalve een paar bakken in Athene-centrum) hebben ze nog nooit gehoord.

Na vier dagen camping op weg richting Monemvasia, in het zuiden van de Peloponnesos.. We hebben heel wat keren verzucht: wat een land! In de bergen haalden we niet meer dan 25 kilometer per uur, op de meest enge wegen die we ooit gereden hebben. Na een paar uur waren we het ook zat en zijn in Kosmas terecht gekomen, een knus bergdorp. De korte broek kon weer uit, want het was er behoorlijk koud.

Gezellig restaurantje en eenvoudig, maar lekker gegeten. Rene heeft met onze vriend, met onuitspreekbare naam, de paradepas van de Atheense garde gedemonstreerd.

Dus we dachten lekker ruig doen: we gaan daar ook ontbijten. Dat was een misser: vette friet (als ontbijt...)tussen ei en worst en brood dat 2 dagen oud was.

Monevasia, het Gibraltar van Griekenland. Een versterkte stad uit de Middeleeuwen, gelegen op een rots 350 meter boven de zeespiegel. Het was een genot om door de straatjes te wandelen. De enige maar was: er was net een cruise-schip aangekomen. Het dorp werd overspoeld door knauwelende bejaarde Amerikanen.

Weer terug naar het noorden. Micene lag op onze route, dus weer opgravingen. Was uiteraard weer interessant, maar we hebben het nu wel even gehad met die oude stenen, het lijkt allemaal op elkaar en dan toch weer die entree-prijzen (...en elke keer weer een boek: onze camper raakt overbelast door het boekengewicht)

Daar op camping gestaan en een zeer sympathiek echtpaar ontmoet uit Duitsland. We hebben twee aangename avonden met hun gehad.

We zijn op de heenweg al door Korinthe gereden en hebben het Kanaal en de Acrokorinth gezocht, maar helaas niet gevonden.

Vandaag hebben we ons zelf overtroffen en hebben de Acro beklommen. Jeetje wat een klimpartij, een van de ergste tot nu toe, maar boven werden we beloond. Een van de verste uitzichten van Griekenland:(zegt mijn reisgids) adembenemend. En dan Korinthie: het Kanaal. Zo'n diepe, door mensen gemaakte, kloof!! Hullup ik heb niet veel Kanaal gezien, maar ik bekijk Rene Video's wel (zoals eerder gemeld: hoogtevrees)


We hebben in een paar dagen Griekenland doorkruist van zuid naar noord. Veel autoweg gereden, want de bergen waren we even beu en Rene's armen hadden rust nodig. Heerlijk aan strandjes en vissershaventjes gestaan.

Enkele bevindingen:

We hebben nog nooit zoveel soorten wilde bloemen bij elkaar gezien als in dit land! Het is een lust voor het oog!

Verkeersregels lappen de meeste Grieken aan hun laars. Parkeerverboden worden het liefst vermeden en ze halen duizelingwekkende inhaalmanoeuvres uit. We hebben zelfs een fietser op een autosnelweg gesignaleerd!

En overal wordt aan de weg getimmerd: over een paar jaar zal een autoreis sneller vlotten.

Onder de uurtjes rijden hebben we het Limburgs repertoire doorgenomen: met Frits het Heelesj Volkslied meegebruld, met Jack meegezongen en de liedjes van Wiel doorgenomen.

Hier worden nog kerken gebouwd (bij ons worden ze afgebroken): grote en mini-kerkjes. Deze kleine kerkjes staan door het hele land om de zoveel meter langs de weg.

En dan die mannen met hun kralen: het is een irritant geluid!

Thessaloniki was ons nieuwe reisdoel. Een drukke (tweede stad van Griekenland), maar gezellige stad. We zijn dwars door de stad gereden met de camper en zelfs een parkeerplaats aan de boulevard gevonden. We hebben zelfs overwogen om daar te overnachten, maar het was zo'n racebaan. Het bekendste oude gebouw, de Witte Toren, stond uiteraard in de steigers en kon niet bezocht worden. Net als in Athene vond je tussen de moderne winkels prachtige oude kerken; op plaatsen waar je het echt niet verwacht. De overdekte markt was super. Vooral de vis- en vleeskramen: alles was er te koop, zelfs varkenskoppen...jakkie

Hier hebben we voor het eerst 'geshopt' Ingewijden weten wat voor hekel ik hier aan heb, maar het was noodzakelijk. Rene had namelijk linnen(!) hemden meegenomen. Het strijken van die dingen was ik echt zat!

Hierna richting het schiereiland Chalkidiki, want we willen uiteraard de kloosters van Athos zien. Op het tweede landtong hebben we de hele kustweg gereden. Zo'n mooie veelal ongerepte natuur!

Inmiddels hebben we onze bootreis naar de kloosters (derde landtong) achter de rug. Super dag, negen uur varen en een stralend blauwe lucht. De kloosters zie je alleen maar uit de verte (zijn zeer imposant) en met de verrekijker voel je net een voyeur. Maar met al dit voyeurisme hebben helaas geen enkele monnik gezien. Als je je als vrouw waagt op dit eiland, staat er een gevangenisstraf te wachten van 2-12 maanden

By the way eten: als je van vis houdt is dit het land bij uitstek. Rene houdt best van vis, maar in de eerste dagen heeft hij visjes gegeten die niet zo, op z'n zachtst gezegd, geweldig waren. Dus het heeft even geduurd voor hij zich weer aan vis waagde. Ikke geen viseter, dus souflaki. Nou, die heb je ook in allerlei soorten kwaliteit. Kan nogal vettig zijn, maar die van oma op de camping in Kalambaka spande de kroon: dat was het, zo moet souflaki zijn! In het stadje Nikiti, waar we enige dagen zijn gebleven, heeft Rene zich weer aan de vis begeven en die was super

Rene is dol op zwemmen, maar het water is nog te koud. Lidl bood de oplossing: de surfpakken waren in de aanbieding. Toen de aanbieding in ging stonden we om acht uur voor de eerst genoemde winkel. Maar helaas, geen XL dan maar L proberen......Het was een lachfilm hoe hij probeerde in het pak te komen. Het is gefilmd, maar ik denk dat ik voor publicatie geen toestemming krijg.

Hierna zijn we in Alexandropolous gearriveerd, een moderne stad met weinig historie, maar een prachtige camping aan het water. Hier zijn we op zoek gegaan naar een surf-pak en Rene heeft voor het eerst kunnen snorkelen.

Tijdens ons zwart-internetten ging de 220 volt-omvormer himmelen. Paniek: geen televisie en computer meer! Thuis moet je zo'n ding bestellen en dat duurt dan enige dagen, maar hier dus niet. We stonden voor de deur van een onooglijk winkeltje. De vriendelijke eigenaar staat Rene te woord, haalt het exact juiste apparaat van een stoffige plank en doet vrijwillig 1/3 van de prijs af.

Nog enige ervaringen voordat we Turkije induiken.

Een verschijnsel wat je bij ons niet meer aantreft: loslopende honden, met of zonder halsband. We hebben wat aandoenlijke scharminkels gezien, die je zo zou willen meenemen. Dit geldt ook voor de ontelbare katjes.

Ik ben ietsjes gewond geraakt: uit de hangmat gevallen! Is toch een bepaalde techniek voor nodig om niet het zo'n ding te donderen.

Van het Griekse geschreven en gesproken woord kan men niets maken. Gelukkig zijn de plaatsnamen in ons alfabet vertaald.

De Griekse bibliotheek wordt naar boven verbannen en de Turkse gaat het overnemen.

We hebben een fijne tijd gehad en ons veilig gevoeld in dit land, dus wat ons betreft: HELLAS we komen zeker terug

Recente Reisverslagen: