Vertrek

Eigenlijk verloopt deze reis nog niet zo geweldig. Het gaat niet goed met Jack (ouderdom) dus ook niet met Rene.

Wij zijn inderdaad 3 november vertrokken, maar waren 4 november weer thuis: een ster in de ruit en in Rene’s beleving werd hij ieder uur groter. Ook was er een waterlek in de koeling. Ben, onze camperspecialist-monteur, stond gelukkig binnen een uur op de stoep en via de sloop hebben ze alle onderdelen gekregen. (nog bedankt Ben!) Nieuwe ruit erin, expansievat vervangen, dus 5 november nieuwe poging. Maar dit alles zat Rene niet lekker: slecht slapen, doem-scenario’s en een steen in zijn maag. Ging niet goed met hem, maar veel praten en gesprekken via Skype (bedankt Kay, Jose, Mies en Jos) ging het best de goede kant op.
Totdat we na een bezoek van twee dagen Lourdes verlieten er een nieuw geluid opdoemde. Niet lang hellen, Ben bellen. Niet al te verontrustend, maar voor die steen in de maag niet goed. We zijn terug gereden naar de camping waar we eerder twee dagen hadden gestaan om verschillende redenen. Internet, erg belangrijk om een garage te vinden en de eigenaresse spreekt goed Engels om ons eventueel verder te helpen.

Eigenlijk ziet het er naar uit dat ik Marokko kan vergeten. Rene durft niet met deze auto het land in. Een grote teleurstelling, maar het zij zo… De nieuwe planning is uiteraard de auto laten maken en daarna naar de kust (uit de bergen hier) en dan beslissen hoe verder. Hopelijk naar het zuiden, naar Eipie en Wim en niet richting thuis.

Lourdes was heel apart. Dit is niet het pelgrim-seizoen en dat heeft zijn voors en tegens. Gelovig of ongelovig: het is absoluut de moeite waard. Het Heiligdom is erg mooi: drie kerken boven op elkaar gestapeld, is heel apart. De grot, de bron, al die kaarsen: dit moet je een keer in je leven gezien hebben. Uiteraard heb ik flesjes gevuld en een kaarsje opgestoken. (Als niet gelovige) Er waren weinig mensen, dus geen wachttijden, maar de meeste horecabedrijven waren dicht en ook veel winkels waren gesloten. Al die gesloten bedrijven maakten het wat somber. Omdat we niet in de goede tijd zaten hebben we de processies gemist. Wat ik uit verslagen heb begrepen is dit het meest aangrijpende, erg jammer.
Een grappig gegeven over Lourdes (we hadden er nog nooit van gehoord): om de twee weken worden de eenrichtingsstraat-borden omgedraaid.
Wat ons altijd weer opvalt, als we door bepaalde delen van Frankrijk reizen, zijn de lange kaarsrechte wegen. Eerst dachten we ze in de tijd van Napoleon zijn ontstaan, maar na een onderzoekje op internet blijkt dat de oorsprong uit de Romeinse tijd te stamt.

Via een prachtige route door de Pyreneeën en Midi-Pyreneeën, met hun mooie herfstkleuren, naar de kust gereden. Het besluit stond vast we gaan richting zuiden. Afgelopen woensdag hebben we de Franse bibliotheek ingeruild voor de Spaanse. Zuurkool, erwtensoep en bruine bonensoep hebben al op het menu gestaan en dit wordt nu dus tapas.



SPANJE


Na twee dagen flink doorrijden zijn we in Santa Pola aangekomen en verblijven sinds donderdagavond op de overwinteringscamping van Eipie en Wim. Het was een gezellig weerzien.
Jack heeft zich keurig gedragen en er was niets meer aan de hand. Er moet wel iets vervangen worden, maar dat heeft geen haast. Met Rene gaat het momenteel ook een stuk beter.
De temperatuur is prima hier, alleen de zon wil nog niet zo doorbreken, maar terrasje pikken aan het strand en tapas zijn al aan de beurt geweest. Plus een echte kroket als voorgerecht.
Het Tapas-restaurant is een ervaring apart. Het is niets moois, maar het eten is er prima en altijd vol met gasten. Grote vaten met allerlei soorten wijn staan in de zaak. Je gaat met je glas naar het een of andere vat, tapt zelf en bij het afrekenen wordt er gevraagd hoeveel glazen er gevuld zijn .Het toilet kun je achter de bar, tevens keuken bereiken.