Casablanca

We werden niet echt vriendelijk ontvangen door ons uitgekozen land Marokko: de regen kwam in bakken naar beneden. Op de boot was het ook al onstuimig. Mijn maag protesteerde behoorlijk en ik was niet de enige. De papieren zakjes werden door het personeel uitgedeeld.

Toen arriveerden we bij een grote poppenkast: de douane. Na een uurtje op en neer geren, werden we toegelaten en zaten we in Tanger. Deze stad hebben we de vorige keer bezocht en daar waren we niet zo van onder de indruk. Dus op naar de camping buiten de stad, waar we in 2010 ook gestaan hebben. Het waren slechts 20 kilometer, maar het was inmiddels donker, het regende pijpenstelen en verkeer was nogal chaotisch. Dus geen lollige 20 km, maar we hebben het zonder kleerscheuren gehaald.

Na een bui van ongeveer 48 uur zijn we naar het zuiden vertrokken in de hoop daar beter weer aan te treffen. En dat prima weer vonden we op een camping in de buurt van Casablanca. Alles aanwezig: stroom, gratis Wifi en zelfs een warme douche. Wat wil je nog meer.
Eigenlijk hebben we de laatste weken best goed weer gehad, ook in Spanje. Overdag is het plm. 20/24 graden, maar als de zon weg is, wordt het behoorlijk fris en heb je ’s avonds verwarming nodig.

Ons bezoek aan Casablanca vind ik lastig om te omschrijven met woorden.
We hadden Nederlanders als buren (onze camper paste in hun keuken, complete vrachtauto) en Klaas en Marion stelden voor om samen met een (betaalbare) taxi de stad te bezoeken. Zo gezegd, zo gedaan. We hadden een zeer goed geluimde taxichauffeur, die helaas alleen maar Frans sprak en wij alle vier niet. Met handen- en voetenwerk en een beetje school-Frans kom je al een heel eind.
Het verkeer had behoorlijk Napolitaanse trekjes, maar dan nog chaotischer. Een regel heerst: het recht van de sterkste (of brutaalste). Onze man was een ervaren chauffeur, maar ik kon het toch niet laten om af en toe wat geluiden te produceren bij hachelijke situaties.
We zijn er nog steeds niet achter of rotonde voorrang heeft of rechts voorgaat. Geen probleem: rechts inhalen, zonder licht rijden en een nog grotere hobby: toeteren. Onze chauffeur was zeer trots op zijn Italiaanse claxon, die hij dan ook regelmatig gebruikte. Na zo’n 5 uur gereden te hebben viel het uiteindelijk mee: geen doden of gewonden langs de weg, geen auto’s ondersteboven en zelfs geen blikschade gezien. Wonderbaarlijk.

Het verkeer heeft meer indruk gemaakt dan de grootste Moskee van het land. In Marokko mag je als niet-islamiet niet een Moskee bezoeken (Turkije wel). De Moskee van Hassan 2e was wel openbaar: 12,50 Euro p.p. en dat is toch wel in verhouding een nogal hoge prijs voor dit land. Het bezoek was beslist de moeite waard voor een gebouw dat nog maar net 20 jaar oud is en gedeeltelijk in het water staat. Ook het plein en het complex erom heen is heel indrukwekkend. Maar kijk je rechts en links dan zie je naast dit prachtig gebeuren heel veel krottenwoningen….

Op elk gebied is het een land van enorme tegenstellingen.

Prachtige huizen en kleine paleisjes, maar ook afbraak en armoede.
Dit geldt ook voor de auto’s: veel nieuwe auto’s, maar de auto van onze taxichauffeur stamde uit 1974. Prima wegen, maar ook wegen met Roemeense eigenschappen, dus enorme gaten.

De voertuigen variëren nogal: luxe auto’s, gammele auto’s, scooters met overdekte aanhanger, kar en paard, kar en ezeltje en loopkarren.

De campings die we tot nu toe hebben gehad waren best oké. Ze waren ooit nieuw (nog niet zo lang geleden) maar het wordt niet naar behoren onderhouden en dat is best jammer. Zo van: we willen wel, maar het lukt niet helemaal.
Behalve de camping in de buurt van Rabat. Eigenlijk was het geen camping meer: alle stroomkasten waren vernield en de rest van de voorzieningen hebben we ook niet kunnen ontdekken. Er stond een camper en toen Rene de eigenaar aansprak, bleek hij uit Brunssum te komen. Hoezo toeval? De “beheerder” van de “camping” wilde toch 7 Euro hebben. Na het nodige gebakkelei hebben dit toch maar betaald.

We staan nog steeds op de camping in Mohemedia, bij Casablanca en hebben besloten hier de Kerst door te brengen. Dit vanwege de faciliteiten, maar vooral onbeperkt en goed internet. Het weer is prima en hierdoor (nog)) geen kerstgevoel.

In dit islamitisch land verkoopt iedere grotere supermarkt kerstartikelen.

In de grote steden staan bij elke rotonde minimaal twee politieagenten. Deze zijn zeer vriendelijk, dus we blijven zwaaien.

Marokko is hier aan de kust een grote bouwput: de appartementencomplexen schieten als paddenstoelen uit de grond. Overal wordt er aan wegen gewerkt.

De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen zijn vaak hartverwarmend.